Ενώ η Αυτοδιοίκηση μπορεί να είναι ένα βάθρο της Δημοκρατίας και μάλιστα με διαστάσεις που να αφορούν και την Άμεση Δημοκρατία, έχει εκφυλιστεί, σε πολλές περιπτώσεις, σε ένα πεδίο άσκησης της τοπικής αυθαιρεσίας.
Συστατικό της προοδευτικής σκέψης πρέπει να είναι ένα μοντέλο Δήμου.
Οι άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να δημιουργήσουμε το νέο μοντέλο είναι :
1. Ο Αναπτυξιακός : Αυτός είναι συνυφασμένος με την αναζήτηση της ταυτότητας του κάθε Δήμου, ώστε να μπορεί να προκαλεί επενδυτικό ενδιαφέρον. Όχι μόνο επενδυτικό ενδιαφέρον μεγάλων σε Μεγάλες Επιχειρήσεις ,αλλά και σε μεσαίες. Η λειτουργία μάλιστα Κέντρων Επιχειρηματικότητας, όπως στο Δήμο Πειραιά, θα είχε ευεργετικές επιπτώσεις.
2. Ο Περιβαλλοντικός : Καμία πόλη, δεν μπορεί να γίνει ελκυστική χωρίς αναβάθμιση του Περιβάλλοντος. Χωρίς ένα σχέδιο Πολεδομικό Σχεδιασμού σύγχρονο, που να καθορίζει τις χρήσεις Γης, και να αποτρέπει την συνύπαρξη δράσεων, ασύμβατων στην ίδια περιοχή ( κατοικία και έστω μεσαίας όχλησης επιχειρηματική δραστηριότητα). Χρειάζεται Διεύρυνση του Δημοσίου Χώρου και του χώρου που καταλαμβάνει το Πράσινο.
3. Ο Κοινωνικός : Καμία Κοινωνία δεν μπορεί να πάει Μπροστά, αν δεν πάνε όλα τα μέλη της. Στο πλαίσιο αυτό, οφείλουμε να έχουμε πολιτικές ισχυρών Κοινωνικών Δομών. Δεν μπορούμε να αρκούμαστε σε διανομές τροφίμων ή ακόμα και μαγειρεμένων τροφίμων. Οφείλουμε να κάνουμε πολιτικές τέτοιες, ώστε και ένα πολίτης που ανήκει σε ευάλωτο νοικοκυριό, να μην τον ξεχωρίζει κάποιος από την υπόλοιπη κοινωνία
4. Ανοιχτός Δήμος : Το βασικό το οφείλουμε να κάνουμε, είναι να δημιουργήσουμε μία νέα σχέση μεταξύ πολιτών και Πολιτείας. Δεν μπορεί το κλάδεμα ενός δέντρου, να ευτελίζεται σε ρουσφέτι. Η Προοδευτική σκέψη στηρίζεται στη Συμμετοχική Δημοκρατία. Ξεκινάμε από τα μικρά. Ο πολίτης ηλεκτρονικά ενημερώνει το Δήμο για το πρόβλημα που έχει, και ηλεκτρονικά ενημερώνεται για την επίλυσή του. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να βάλουμε τον πολίτη στην καρδιά της διαχείρισης των Δημοτικών Πραγμάτων. Να τον βάλουμε να επιλέγει το έργο που θα γίνει στην Γειτονιά του. Όταν εμπεδώσουμε και αυτό το βήμα, μπορούμε να δημιουργήσουμε τους όρους ενός συμμετοχικού προϋπολογισμού, ώστε μέρος του προϋπολογισμού του Δήμου, να επιλέγουν οι πολίτες που θα διατεθεί. Μία τέτοια πολιτική, δημιουργεί όρους εμπλοκής του πολίτης με την πολιτική διαδικασία, και αυτό με τη σειρά του δημιουργεί όρους ενεργοποίησης των πολιτών.
Πάνω σε αυτούς τους άξονες και όπως αυτοί, εμπλουτίζονται, με τις πολιτικές για την Παιδεία, τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό, μπορούμε να χτίσουμε Δήμους , ανοιχτούς στους πολίτες
Comments